.: فُزنا :.

بسم الله الرحمن الرحیم.

ساده و خلاصه میرم سر اصل مطلب. همیشه از دانسته ها گفتیم. همیشه حساب و کتابمون حول این محور میچرخه که چیا بلدم، چکارا کردم، کجا ها رفتم و... اما غافل از اینکه بفرموده مولانا علی علیه السلام: "بیشترین علم در آن چیزی است که تو آن را نمیدانی". یعنی اینکه دانیم که ندانیم و رسیدن به این مقام والا، خودش عنایتی خاص از طرف خداونده که انشالله نصیبمون بشه...

عربی رو خیلی دوست دارم و اصلا با خودم قرار گذاشتم تا میتونم از کلمات عربی استفاده کنم و اگر تا پایان عمر این وبلاگ، با کلمات عربی برخورد داشتید، لطفا از زاویه قلمبه سلمبه نویسی بهش نگاه نکنید. واقعا عربی رو دوست دارم.

هدف اینه همه مطالبی رو که یاد گرفتم(البته با در نظر گرفتن این "همه" به عنوان ذره ای ناچیز در برابر دریای نیاموخته هام)رو بنویسم. از زاویه دلم، با قلم دلم، طوری که هر کی بیرون از دلم(یعنی همه) به اونها برمیخورن، عاقلانه ببیننشون!

خدا رو شکر به ما یاد دادن، خدا رو شکر بعضی چیزا رو به ما یاد دادن. نمیدونم تا حالا دقت کردید که ارزش دونستن بعضی از مطالب و عمل کردن به اونها، چقدر شیرینه؟

خدارو شکر به ما یاد دادن که همیشه، در همه حال، ته پیامایی که بهم میدیم، به هر مناسبتی، تو هر دیداری، تو هر خداحافظی و پایانی، تو هر نشستن و برخاستنی، تو هر دل گرفتگی و حتی تو هر آغازی، بگیم:

یا علی...